14 Nisan 2008 Pazartesi

İŞ VE BULUŞMA:)

Cumartesi günü blog buluşması vardı. Aramızda konuşup, Sühendancığıma fazla yük olmamak için biz de ikram getirelim demiştik. Ben de cuma akşamı adım çöreğinden yapmak için kolları sıvadım:P Tam hamuru yaptım, Berk efendi koşa koşa elini çevirerek geldiii. Bu ne demek? Ben banyo yapmak istiyorum demek:) Hamur hazır, mayalanmadan içinin konup tepsiye dizilmesi lazım... Ne yapsam ne etsem derken, ablam ağlamasını duyup geldi sağolsun. Ve hemen Berk ananeye postalandı banyo için:) Aynı apartmanda oturmanın faydaları işte...


Cumartesi sabahı da buluşma için Üsküdar'a gideceğimizden Berk de benimle işyerine geldi... Sabah bizi o uyandırdı. Yoksa işe de geç kalacaktım. Bereket hiç yaramazlık yapmadı işyerinde oğluşum. Hatta annesine klasör bile taşıdı. Hiç kimseyi tanımadığı için pek fazla sesi de çıkmadı. Sadece goo goo diye oynadı kendi kendine... Bir de masamda resim yaptı:) Yemek de yedi ve uyudu... Yatıracak yer olmadığı ve arabasını da yanımıza almadığımız için, iki sandalyeyi birleştirip oğluma karyola yaptım... Rahatça uyudu.


Annesinin masasında Berk:P ( keşke hergün gelse yanımda )



Annee ne büyükmüş burası:)

Sonra da büyük buluşma için çıktık yola. Bizim evi bulmamız biraz uzun sürdü ama sonunda vardık... Çok güzel bir gündü. Sühendan çok güzel ağırladı bizi. Tekrar teşekkür ediyorum. Ve tabii bebeler:) Hepsi birbirinden şekerdi. Bir tanesi eline oyuncak aldı mı diğerleri onun peşinden gidiyordu:P Ama zamanla onlarda alıştılar birbirlerine ve güzel güzel vakit geçirdiler... Ufak tefek sürtüşmeler oldu ama çok sorun yaşanmadı...




Biz anneler ise muhabbet etmeye çalıştık ... Ama sohbetlerin arasında bebek ağlamalarıyla fırladık yerimizden. Sühendan, Emine, Hacer, Kuaybe, Esra, Minel, Zeynep ve Seda hepinizle tanışıp zaman geçirmek çok güzeldi. İnşallah tekrar edelim bunu, en kısa zamanda...

Talha ve ben... Nereye daldıysak artık? ( Talha'nın elektrik süpürgesinden korkup koltuğa yapışıp kaldığı an bu heralde:) )



Kuzucuk ve ben ... Çok şeker olmuş bu kuzu yaaa. Ama popoyu ısıramadım, bir dahakine inşallah...


Oğluşum yalnız takılmış burada:P




Esra gibi biz de fotoğraf çekemedik:( Makinemiz ablamda kaldığı için:( Ama Emine imdadıma yetişti hemen, sağolsun... Berk o kadar yorulmuş ki gece hiç uyanmadı... Ertesi gün arkadaşlar nerde diye sorduğumuzda goook diyordu:)


Kuaybecim pazar günü emziği çöpçüye verdik biz:) Dün dışarda olduğumuz için pek zorlanmadı, emziği arada bir, o da uyuyacağı zaman aradı... Ama akşam biraz ağladı. Annecim çöpçü aldı, sadece bir tane var, o da kesik dedik. Bir tane emziğini daha önce kesmiştim. Onu verdim eline... Ama velet hemen anladı ve attı. Ablam bugün öğlen uyuturken çok zorlanmış ve emmesine izin vermiş. Kızdım ama kıyamadım deyince birşey demedim... Birkaç güne kadar unutur inşallah iyice... Çok zormuş çook!!!